Дэвід Бордвэл: Хічкок не баіцца абмежаванняў

Гэтыя кадры выклікаюць здзіўленне: "Як так?" Рука Марго відавочна непрапарцыянальная, і калі меркаваць па позірках мужчынаў, мы нейкім чынам глядзім скрозь яе тулава.

Але ці заўважае гэта хтосьці падчас прагляду? Такія кадры нагадваюць нам, што калі не літаральна, то ў рэжысуры Хічкок можа выйсці сухім з вады нават здзейсніўшы тое, што ў іншых лічыцца злачынствам. Напэўна, вы і без майго напаміну пра тое ведалі, але нават сталы аматар Хічкока (я ўперышю ўбачыў У выпадку забойства набярыце "М" у сямігадовым узросце) усё яшчэ часам бывае прыгаломшаны зухаватасцю старога.

Дэвід Бордвэл пра ЖЛҐ - ADIEU AU LANGAGE: 2 + 2 x 3D

"Бывай, мова", новы фільм Жан-Люка Ґадара, на лістападаўскім глядацкім галасаваньні заняў ганаровае перадапошняе месца, я ж быў прыгаломшаны і зьбянтэжаны. Паспрабаваў штосьці накрэмзаць сам, але ў выніку аддаў перавагу перакладу артыкулу свайго любімага Дэвіда Бордвэла. Можна з пэўнасьцю сказаць, што Бордвэл зьяўляецца адным з самых цікавых цяперашніх ангельскамоўных кінакрытыкаў. А інтарэс у гэтым тэксьце яшчэ і ў тым, што кінакрытык ў ім ня проста апісвае сваё ўражаньне ад фільма, але спрабуе растлумачыць, што ж і як робіць у гэтым фільме Ґадар.